هر وقت ایده‌ای برای نوشتن یادداشت ندارم این جمله‌ی شاهین کلانتری را به خودم یادآوری می‌کنم. نقل به مضمون: «هر وقت چیزیبرای نوشتن نداشتید از چیزهایی که در طول روز یادگرفتید بنویسید.»
یا اینکه می‌گفت: «ندانستن از چه نوشتن را دستمایه نوشتن خود کنید.»
دیروز با گوش دادن پادکست جافکری سه نکته یاد گرفتم:
۱– گاهی باید از برنامه‌هایمان فاصله بگیریم و بررسی کنیم که آیا ادامه‌ی این کار هنوز هم برای ما جواب می‌دهد؟ یا اینکه باید راهرسیدن به را بررسی کنیم. شاید باید از راه دیگری آن را امتحان کنیم. شاید باید افکارمان را به‌روز رسانی کنیم.
۲– وقتی هدفی انتخاب می‌کنیم. باید معنا و داستانی برای آن داشته باشیم. بیشتر جازدن‌های ما از ادامه‌ی مسیر به خاطر نداشتنمعنای روشن است. این معنا می‌تواند خیلی ساده باشد. می‌تواند فقط همین باشد که این کار را انجام می‌دهم چون حالم با انجام اینکار خوب می‌شود.
۳– برای گرفتن نتیجه باید به مدت طولانی و با قدم‌هایی کوچک روی کارمان تمرکز کنیم و استمرار داشته باشیم. علاوه بر داشتن استمرارباید بدانیم چه زمانی وقت رها کردن است. گاهی باید رها کنیم و مسیر جدید با راه تازه‌ای را امتحان کنیم.
آخرین دیدگاه‌ها