خاطرات من

بوشهر ۴اسفند ۱۴۰۲ ۱۰شب می‌رسم خانه. نگاهی به ساعت می‌کنم و می‌گویم: «تا دو ساعت دیگه وسایل رو جمع کنیم و فردا صبح حرکت کنیم.»

با آنکه سالها از آن روزها می‌گذرد اما همیشه مثل یک مورد خاص و حل نشده در ذهنم مانده بود. دلم می‌خواست در موردش بنویسم.

ت     سی سخت بین کوهها بود و جاده خاکی به سمت ارتفاعات می‌رفت. باغهای پرمیوه‌ای داشت. درختان سیب. سیبهای سرخ و بیشتر سیبهای

  امروز 6صبح بیدار شدم و برعکس باقی وقتهایی که می‌رفتیم سفر به طرز عجیبی خسته نبودم. شاید به این خاطر که 5شنبه سر کار

داشتم با برس رنگ موهایم را رنگ می‌زدم که دیدم کنارم ایستاده. دو دستش را به دیوار تکیه داده. مامان کاش من دختر بودم چرا

امروز صبح که بیدار شدم دیدم آریا بیدارشده و دارد در دفتری یادداشت می‌نویسد. روی دفتر ۴۰ برگ با خط بچگانه‌ای نوشته دفتر خواترات. خواترات