چند هفته پیش یکی از بیمارهایم پسر جوانی بود که موهای خرمایی رنگش را با ژل داده بود بالا و ریش بلند مشکی داشت که تا زیر گردنش می‌رسید. حین عصب‌کشی دستم گیر کرد به یکی از اون تار موهای ریشش و به دستکشم چسبید و افتاد داخل دهنش و من چند بار تلاش کردم آن را با پنس در بیاورم.
کمی چندش بود.
خصوصن که یاد صحنه درآوردن مو از غذا افتادم. بعد هر وقت می‌خواستم ساکشن را بگذارم داخل دهنش لوله ساکشن گیر می‌کرد به ریشش.
ریش پر پشتی داشت و هر چی خواستم تصور کنم صورتش زیر آن ریش چه شکلی است نمی‌توانستم.
آخر سر دستیارم گفت: «خب چرا اینقدر بلند. اخه چطور تمیزش می‌کنن.»
من گفتم: «سخته تمیز نگه‌داشتنش، ولی احتمالن مد شده.»
دوران بچگی من، ریش فقط برای تیپ مذهبی بود و الان برای مدل‌های مختلف آرایش از آن استفاده می‌کنند. در هر صورت ابزار آرایش برای مردها خیلی محدود است و ریش، خیلی از عیب‌های صورت را می‌پوشاند. جلو زدگی لب، کوچک بودن چانه و لاغری صورت.
در دانشکده یک آقایی هم کلاس ما بود. با قد متوسط. اندامش شبیه کشتی‌گیرها بود. روحانی اهل تسنن بود و دندانپزشکی می‌خواند. حدودن ۴۰ و خرده‌ای ساله بود. اتفاقن درس‌هایش هم خیلی خوب بود و اخلاق خوبی داشت. ریش بلند مشکی‌اش تا روی سینه می‌رسید.
یک بار دیدیم ریشش را با ماسک پوشانده و عمامه‌اش را برداشته. علت را که جویا شدیم گفت که اساتید گفته‌اند به خاطر حفظ بهداشت باید این کار را انجام دهد.
به هر حال چه فرقی دارد چه مو روی سر چه روی صورت باید برای کنترل عفونت، آن هم حین کار دندانپزشکی که خیلی به صورت و دهان نزدیک است پوشیده شود.
شاید به زودی ریش‌بند هم مثل سربند به بازار بیاید.
زهرادادآفرید
آخرین دیدگاه‌ها