یک چشمم به ساعت بود و آن یکی زیر دستِ تپل پرالنگویش بسته شده بود. 4بعدازظهر بود. داشت دیرم می‌شد.

4بهمن1402 فردا اخرین روزی است که برای نوشتن این پروژه وقت دارم. نوشتن از چیزی که تمام شده سخت است.

همیشه از ورزش کردن فراری بودم. پدرم دبیر ورزش بود. تابستان‌ها به شاگردانش بسکتبال آموزش می‌داد.  بعدها با بابا می‌رفت کلوپ

قرارمان ساعت ۹است. نه و پنج دقیقه می‌رسم کافه مدرنو. روی یکی از صندلی‌های داخل کافه می نشینم. گوشی‌ام را