خانم جوانی برای معاینه آمده بود. شکایتش لب‌پریدگی دندان بود. علتش را پرسیدم.
گفت: «شبها دندان قروچه دارم.»
گفتم: «اگر لب‌پریدگی دندان را درست کنم و دوباره این دندان قروچه شبانگاهی تکرار شود، دندانت می‌شکند.»
پرسیدم: «با موبایل به رختخواب می‌روی؟»
گفت: «بله.»
گفتم: «شبها کنارش بگذار. از ساعت ده شب از خودت دورش کن.»
گفت: «نمی‌توانم.» گفتم: «چرا نمی‌توانی؟آرامشت ارزش بالاتری دارد.»
بارها برایم پیش آمده که وقتی مشغول نوشتن، مطالعه، فیلم دیدن یا حتا کارهای خانه هستم وسوسه چک کردن موبایل، فرستادن پیام برای کسی و یا سرچ کردن به سراغم آمده. رفتن و چک کردن همان و بازماندن از کارها همان. اما روشی کاربردی و ساده وجود دارد که مدتی است انجامش میدهم. دور از دسترس نگه داشتن موبایل در ساعتهایی از روز. اگر در تخت خوابم، آن را روی میز ناهارخوری می‌گذارم تا حوصله نکنم سراغش بروم.
شاید اولش کمی استرس زا باشد، اما بعد از مدتی قدرت تمرکز بالاتر می‌رود و میزان وابستگی به موبایل کمتر می‌شود.
از همه بدتر رفتن به تخت خواب با گوشی است. چک کردن اینستاگرام مرا را در معرض انبوهی پیام ناخواسته و آشفته قرار می دهد. هر وقت با خواندن کتاب خوابیده‌ام ارامش بیشتری را در طول شب و بعد از بیداری احساس کرده‌ام.
یک روش موثر در نوشتاردرمانی نوشتن سه صفحه قبل از خوابیدن است. اسمش را صفحات شبانگاهی گذاشته‌ام. این را به بیمارم هم پیشنهاد دادم. اینکه به جای رفتن به رختخواب با موبایل، دفتر و کاغذی دستش بگیرد و چند صفحه بنویسد. نوشتن دلمشغولی های روز سپری شده، نوشتن برنامه ها و کارهای فردا قبل از خواب، ذهن را منظم می‌کند.
رفتن به نزد مشاور گاهی ضروری است و جایگزین ندارد. اما نوشتن چند صفحه قبل از خواب، یکی از ابزارهای ساده و ارزان برای رسیدن به آرامش فکری و داشتن خوابی با کیفیت است.
یک سوم از عمرمان را می‌خوابیم. کیفیت بیداری، داشتن سلامتی وتمرکز به میزان زیادی به کیفیت خوابمان بستگی دارد.
آخرین دیدگاه‌ها